Een indiaan op een Waddeneiland

We reden vandaag (30 maart) hoofdzakelijk door de staat Nebraska. Ongelooflijk onafzienlijk. Chris had me er al voor gewaarschuwd: bijna geen huis te zien. Veel landbouw en enorme stukken grond vol zwarte koeien. Het was eerst erg grijs en saai, maar geleidelijk werd de kleur roder en het landschap heuvelachtiger. Net op het moment dat ik dacht aan de indianen die hier lang geleden gewoond moesten hebben, zei Arjan: “Het lijkt hier wel een Waddeneiland”. En inderdaad, ook dat was waar, maar dan toch weer anders: meer meren en meertjes tussendoor en de kleur van de begroeiing was veel warmer. Ik kon me zo de indianen voorstellen die op hun paarden hier door de heuvels galoppeerden met hun verentooien achter zich aan wapperend. We reden in het gebied van de Platte-rivier. Voor de liefhebbers: het decor voor de boeken van Karl May en Old Shatterhand.
Wij reden bij avond door dit verlaten landschap. Helaas ook bij regen. Ik kon me een beetje voorstellen hoe het er uit ziet in het licht van de ondergaande zon; dan moet alles wel in vuur en vlam staan.
Ik vond het wel mooi, maar heb er ook wel even genoeg van gezien. Ik hoop dat we gauw in wat spectaculairder landschap komen. Ons reisschema klopt niet meer zo best. We hebben ons een paar keer vergist en daardoor al wat extra mijlen gemaakt. We zullen wel zien waar het uiteindelijk op uitloopt. We hopen morgen toch wel Denver te bereiken, maar kijken even waar we gaan overnachten.