on our way
Door: Janny
Blijf op de hoogte en volg Arjan en Janny
30 Maart 2016 | Verenigde Staten, O'Neill
Tijd voor een update. Het is nu ik dit schrijf woensdag 30 maart. Wanneer ik het kan verzenden weet ik op dit moment niet.
Gister hebben we de camper in ontvangst genomen. Dat was een lange, lange dag. Er kwamen twee bussen voorrijden bij het vliegveld bedoeld om mensen naar de camperfabriek te brengen. Wij kwamen in de tweede bus terecht. Het duurde heel lang voordat die vertrok, maar vooruit. Tijdens de rit ook nog ergens een pauze op een plek waar je alleen een blikje uit de muur kon trekken. Toen wij eindelijk aankwamen bij de fabriek was de groep uit de eerste bus nog bezig hun campers in ontvangst te nemen. Of wij nog even “een momentje” hadden. Hoe vaak we dat daarna niet gehoord hebben, ik weet het niet meer. Daarna kregen we groepsvoorlichting over allerlei dingen die met het campergebruik te maken hebben. En uiteindelijk moest ieder stel apart aan een tafel komen om het persoonlijke contract door te spreken. Zoals jullie al raden, waren wij bijna als laatste aan de beurt. Toen dat allemaal geweest was gingen we met drie stellen tegelijk naar buiten om “onze” camper in ontvangst te nemen. Eerst die andere twee stellen, toen wij. Ook dat ging allemaal niet zo vlot. Uiteindelijk was het bijna vijf uur voordat we eindelijk konden wegrijden. Na het ontbijt hadden we nog geen eten gehad, behalve een koekje bij de koffie. Dus toen eerst maar eens een broodje gekocht en daarna toch nog geprobeerd een eindje op weg te komen, maar dat valt niet mee na een zo goed als verloren dag.
We hadden nog geen boodschappen, alle bagage zat nog in de koffer en het bed was nog niet opgemaakt. We hebben maar even makkelijk gedaan, eerst nog flink wat mijlen gereden en toen een slaapplek gezocht bij een tankstation. Het was toen natuurlijk al aardedonker. Boodschappen enz. moest dan later maar. Toch nog even de koffers uitgepakt en een drankje gekocht bij het tankstation. Aardbeienwijn………..
Het was een koude nacht en daardoor ook vroeg weer wakker. Dat was wel goed, want we hadden genoeg te doen.
Nu zijn we inmiddels zover dat we genoeg boodschappen hebben voor een paar dagen en ook al een flink begin met de rit hebben gemaakt. Het weer is meest koel en grijs/winderig. Er ligt hier en daar nog wat sneeuw langs de kant van de weg. Maar dat het eerste deel niet toeristisch zou zijn wisten we. Dat komt vanaf de Rockey Mountains en die hopen we morgen te bereiken.
O ja, wat de camper zelf betreft: die voldoet aardig aan de wensen die we van te voren bedacht hadden: niet te groot, geen blingbling en geen slide-out. Gelukkig. Voor ons mooi genoeg. Toen we hem meekregen stond er 9 mijl op de teller. Hij is 27 voet lang, dat staat geloof ik voor 9 meter, maar zo groot ziet hij er niet eens uit. Hij is een stukje groter dan de onze en ietsje breder. We kunnen achterin slapen en hebben ruimte onder het bed voor de koffers.
Het blijft bijzonder om je te realiseren dat je door Amerika rijdt. Een geweldig idee.
Het gaat hier prima, liggen nog wat achter op schema, maar met een beetje geluk halen we dat vandaag nog in en anders morgen.
Het is lastig om een keus te maken in wat je wel en niet schrijft. Er is zoveel te vertellen, dat gaat nooit allemaal lukken. Maar ik hoop dat het bovenstaande een beetje een beeld geeft.
Gister hebben we de camper in ontvangst genomen. Dat was een lange, lange dag. Er kwamen twee bussen voorrijden bij het vliegveld bedoeld om mensen naar de camperfabriek te brengen. Wij kwamen in de tweede bus terecht. Het duurde heel lang voordat die vertrok, maar vooruit. Tijdens de rit ook nog ergens een pauze op een plek waar je alleen een blikje uit de muur kon trekken. Toen wij eindelijk aankwamen bij de fabriek was de groep uit de eerste bus nog bezig hun campers in ontvangst te nemen. Of wij nog even “een momentje” hadden. Hoe vaak we dat daarna niet gehoord hebben, ik weet het niet meer. Daarna kregen we groepsvoorlichting over allerlei dingen die met het campergebruik te maken hebben. En uiteindelijk moest ieder stel apart aan een tafel komen om het persoonlijke contract door te spreken. Zoals jullie al raden, waren wij bijna als laatste aan de beurt. Toen dat allemaal geweest was gingen we met drie stellen tegelijk naar buiten om “onze” camper in ontvangst te nemen. Eerst die andere twee stellen, toen wij. Ook dat ging allemaal niet zo vlot. Uiteindelijk was het bijna vijf uur voordat we eindelijk konden wegrijden. Na het ontbijt hadden we nog geen eten gehad, behalve een koekje bij de koffie. Dus toen eerst maar eens een broodje gekocht en daarna toch nog geprobeerd een eindje op weg te komen, maar dat valt niet mee na een zo goed als verloren dag.
We hadden nog geen boodschappen, alle bagage zat nog in de koffer en het bed was nog niet opgemaakt. We hebben maar even makkelijk gedaan, eerst nog flink wat mijlen gereden en toen een slaapplek gezocht bij een tankstation. Het was toen natuurlijk al aardedonker. Boodschappen enz. moest dan later maar. Toch nog even de koffers uitgepakt en een drankje gekocht bij het tankstation. Aardbeienwijn………..
Het was een koude nacht en daardoor ook vroeg weer wakker. Dat was wel goed, want we hadden genoeg te doen.
Nu zijn we inmiddels zover dat we genoeg boodschappen hebben voor een paar dagen en ook al een flink begin met de rit hebben gemaakt. Het weer is meest koel en grijs/winderig. Er ligt hier en daar nog wat sneeuw langs de kant van de weg. Maar dat het eerste deel niet toeristisch zou zijn wisten we. Dat komt vanaf de Rockey Mountains en die hopen we morgen te bereiken.
O ja, wat de camper zelf betreft: die voldoet aardig aan de wensen die we van te voren bedacht hadden: niet te groot, geen blingbling en geen slide-out. Gelukkig. Voor ons mooi genoeg. Toen we hem meekregen stond er 9 mijl op de teller. Hij is 27 voet lang, dat staat geloof ik voor 9 meter, maar zo groot ziet hij er niet eens uit. Hij is een stukje groter dan de onze en ietsje breder. We kunnen achterin slapen en hebben ruimte onder het bed voor de koffers.
Het blijft bijzonder om je te realiseren dat je door Amerika rijdt. Een geweldig idee.
Het gaat hier prima, liggen nog wat achter op schema, maar met een beetje geluk halen we dat vandaag nog in en anders morgen.
Het is lastig om een keus te maken in wat je wel en niet schrijft. Er is zoveel te vertellen, dat gaat nooit allemaal lukken. Maar ik hoop dat het bovenstaande een beetje een beeld geeft.
-
31 Maart 2016 - 00:37
Chris & Marlon:
Foto! Jullie kunnen los, dat is fijn. Geen geregel meer, geen security en inchecken, maar gewoon kilometervreten! Veel plezier :-D -
31 Maart 2016 - 07:49
Edward:
Hoi, fijn dat jullie nu op stap kunnen veel plezier -
31 Maart 2016 - 09:17
Henny:
Geniet van iedere mile!!!
liefs uit elburg -
31 Maart 2016 - 16:08
Aart Wijnbergen:
Avontuur.........knap hoor dat je dat toch maar onderneemt............kijk uit naar je verdere reisverslag!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
